Ηθελε να ξερει τα παντα ,Οσο μπορουσε δηλαδη.Δεν αφηνε στην τυχη τιποτα.Μεθοδευε κ δημιουργουσε το σκηνικο σαν μια αορατη μαγισσα.Ηξερε μεχρι και ο καθενας ηθοποιος που οποτε ηθελε ,εβαζε να παιζει, τι ρολο θα επαιζε και πως θα τον τελειωνε.παλι εκεινη.Αισθανοταν μια δυναμη,χωρις ορατο λογο,αλλα ετσι απλα την ενιωθε.
Παγιδεψε πολλους κ παγιδευτηκε η ιδια στους ιστους,αλλα ευκολα ευρισκε την εξοδο κινδυνου ή εστω ηξερε απο πριν ποια θα ηταν οταν σκουραιναν τα πραγματα.
Μεσα στην δινη των αισθηματων κ των αισθησεων της διατηρουσε ανεπαφη μια πρωτογενη προσωπικοτητα.θαρρεις και τιποτε απ ολα αυτα δεν την αγγιζε .Τουλαχιστον σε βαθος.
Ομως δυο φορες δεν προσεξε, και αυτες ηταν καταλυτικες,Ομως τοτε οι ιστοι που εφτιαχνε κ την τυλιξαν ηταν απο μεταξι.τους ηθελε γυρω της κ απολαμβανε εντελως το οτι χωνοταν σε βαθη που δεν ηξερε οτι υπηρχαν.Ομως ,ναι,δεν την ενοιαζε διολου..
Καποτε, εχουν περασει πολλα χρονια,ο ιστος ,ο ενας ,ο πιο πολυτιμος,εσπασε απο μονος του.Αφεθηκε ελευθερη να φυγει κ το εκανε σχεδον.Αλλα οχι τελειωτικα γιατι κρατουσε ενα νημα παντα στην τσεπη της για καλο κ για κακο.Εμαθε το τραγικο νεο και τυλιγε ακομα το νημα στο δαχτυλο της.Τελειωσαν τα ψεμματα,πρεπει να το πεταξεις πια.Οχι, ουρλιαζε μ ολη της τη δυναμη.Δεν θελω,δεν μπορω,δεν ειναι αληθεια..Το ασημενιο νημα μου το θελω,ειναι δικο μου,και θα του το δωσω,θα του δωσω την αλλη ακρη..κριμα,,,,παει ,εφυγε για παντα...
Παγιδεψε πολλους κ παγιδευτηκε η ιδια στους ιστους,αλλα ευκολα ευρισκε την εξοδο κινδυνου ή εστω ηξερε απο πριν ποια θα ηταν οταν σκουραιναν τα πραγματα.
Μεσα στην δινη των αισθηματων κ των αισθησεων της διατηρουσε ανεπαφη μια πρωτογενη προσωπικοτητα.θαρρεις και τιποτε απ ολα αυτα δεν την αγγιζε .Τουλαχιστον σε βαθος.
Ομως δυο φορες δεν προσεξε, και αυτες ηταν καταλυτικες,Ομως τοτε οι ιστοι που εφτιαχνε κ την τυλιξαν ηταν απο μεταξι.τους ηθελε γυρω της κ απολαμβανε εντελως το οτι χωνοταν σε βαθη που δεν ηξερε οτι υπηρχαν.Ομως ,ναι,δεν την ενοιαζε διολου..
Καποτε, εχουν περασει πολλα χρονια,ο ιστος ,ο ενας ,ο πιο πολυτιμος,εσπασε απο μονος του.Αφεθηκε ελευθερη να φυγει κ το εκανε σχεδον.Αλλα οχι τελειωτικα γιατι κρατουσε ενα νημα παντα στην τσεπη της για καλο κ για κακο.Εμαθε το τραγικο νεο και τυλιγε ακομα το νημα στο δαχτυλο της.Τελειωσαν τα ψεμματα,πρεπει να το πεταξεις πια.Οχι, ουρλιαζε μ ολη της τη δυναμη.Δεν θελω,δεν μπορω,δεν ειναι αληθεια..Το ασημενιο νημα μου το θελω,ειναι δικο μου,και θα του το δωσω,θα του δωσω την αλλη ακρη..κριμα,,,,παει ,εφυγε για παντα...
