Σελίδες

Η λίστα ιστολογίων μου

Powered By Blogger

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

παραμυθια για τους μηνες (Ιουνης)

Συναντηθηκαν τυχαια σε μια γωνια οπου επεσαν ο ενας πανω στον αλλο περπατωντας βιαστικα να προλαβουν,,,τι; στην ουσια τιποτα που να χρειαζοταν τοση βιασυνη.Αλλα η μοιρα ,πονηρη ουσα, παιζει παιχνιδια τετοιου ειδους.
Χιλια συγνωμη κ χιλια δεν πειραζει ανακατευτηκαν μαζι με προσεκτικη παρατηρηση του ενος κ της αλλης.Εκεινος; με μια επαγγελματικη τσαντα μεγαλου μεγεθους,τι να ειχε αραγε μεσα; ψηλος,δεμενος,σοβαρος η μαλλον σκυθρωπος καλυτερα..
εκεινη; μετριο υψος,χαμογελαστη,ντυμενη προχειρα καπως δεν σκοτιζοταν και ιδιαιτερα γι αυτα, ετρεχε να προλαβει το ραντεβου που ειχε με μια φιλη ,ενω ηξερε πως ειχαν τετοια κατανοηση μεταξυ τους και πως το δεκαλεπτο ηταν μεσα στο προγραμμα.Τελος παντων,κοιταχτηκαν,χαμογελασαν μετα τα συγνωμη και αποφασισαν ταυτοχρονα οτι πρεπει να ξαναβρεθουν.Ηταν το βλεμμα τους που καρφωθηκε απο τα ματια μεχρι μεσα στο μυαλο τους κ απο εκει στην ψυχη τους.Δεν ηξεραν τιποτε εκεινη τη στιγμη κ ουτε προλαβαιναν να μαθουν,αλλα αυτοματα ειπαν οτι πρεπει να ξαναβρεθουν.
Εδωσαν τηεφωνα μονο και τιποτε αλλο,,
Περασε καιρος, σχεδον ενα δεκαημερο και συχνα πυκνα εκεινη σκεφτόταν πως θα ηταν κουταμαρα να παρει τηλεφωνο.Το ιδιο σκεφτοταν κι εκεινος φυσικα,δεν γινονται ετσι αυτα.Εδω δεν καταλαβαινεις ανθρωπους μετα απο χρονο ή χρονια ,ετσι θα γινει αυτο;
Ομως κανεις τους δεν διεγραψε το νουμερο..
Καποια στιγμη,ενα απομεσημερο του Σεπτεμβρη, ενω περπατουσε σ εναν πολυσυχναστο δρομο ψαχνοντας ενα συγκεκριμενο αντικειμενο , το τηλεφωνο κουδουνισε στην τσεπη της κανοντας το κελαηδημα μιας γαλιαντρας,μονο ετσι το ακουγε μεσα στη φασαρια της πολης.Αγνωστο νουμερο,..Οριστε;
Ελα, γεια, ειμαι εκεινος απ τη γωνια με την ακακια ,εκεινος που επεσες πανω του...Γελασε δυνατα, οχι βρε ,εγω επεσα πανω σου,,,,Τι κανεις; Και μετα απο λιγη ωρα βρεθηκε σ ενα καφε,κοντα της σχετικα..Ηταν εκει,την περιμενε, ειχε ηδη απο ωρα καθησει και επινε τον δικο του ενω την σκεφτόταν  εντονα..
Πολυ ομορφο καφε, με πρασινη σκουρα διακοσμηση,αφισσες στους τοιχους,γεματο θαρρεις ζωη σε αντιθεση με αλλα που εχουν αφαιρετικη διακοσμηση και ειναι κρυα οπως το μεταλλο απ τις καρεκλες τους.
Στρωθηκε δίπλα του ,χαμογελώντας ολοκληρη..Με λένε Ντινα ξεφουρνισε,,κι εμενα!! ειπε εκεινος! τι; δηλαδη;απορησε..Κωνσταντινο , γιορταζουμε μαζι..Νατα μας σκεφτηκε,νατη η πρωτη συμπτωση..
Για λεγε βρε Κωστα, πως σουρθε να παρεις... η αληθεια ειναι οτι κι εγω το ιδιο σκεφτομουν,αλλα να,ξερεις,ειχα τις αναστολες μου.Δεν εγινε και τιποτα βρε κοριτσι ειπε,ενα τηλεφωνο,ενας καφες,μια κουβεντα δεν φερνουν το τελος του κοσμου..
Και η μια κουβεντα εγινε δυο,οι δυο τρεις και απο τοτε καθε Τριτη απογευμα ,στο στεκι τους,εκεινο το καφε, συναντιοντουσαν και μιλουσαν μιλουσαν για τα παντα..Δεν ειπαν ποτε τα επωνυμα τους,ουτε λεπτομερειες απ την ζωη τους..Κατι τους κρατουσε,σαν να μην ηθελαν να χαλασει η μαγεια μιας σχεσης που δεν ηταν σχεση αλλα ηταν μια οαση στην ερημο του καθενος..
Περνουσε ο καιρος κ οι εποχες και αυτοι οι δυο πιστοι στο ραντεβου τους..Ομως ηρθε το καλοκαιρι και μπροστα τους ειχαν  σχεδον δυο μηνες απουσια..Θλιβερη ιδεα,και για τους δυο.πως θα το αντεχαν;ηταν ο ενας το λιμανι το απαγγειο  του αλλου..
Εδω λησμονησα να πω,πως ενα μηνα πριν ξεφυγε απο εκεινον κατι.κατι που ειχε σχεση με μια οικογενεια,προβληματικη μεν,αλλα παντως οικογενεια..που ειχε και μικρα μελη,παιδια δηλαδη.Το θεμα αναπτυχθηκε θελοντας και μη θελοντας, στις πολυωρες συζητησεις της καθε Τριτης.Κι εκεινη ειχε ,με την ιδια συνθεση σχεδον, μ ενα μελος παραπανω.Και χιλιες εννοιες παραπανω και χιλιες ενοχες,μην τυχον και χαλασει κατι που ηταν χαλασμενο μενα αλλα οχι οριστικα..Και ο Κωστας στην ιδια θεση,,προβληματα σχεσεων,προβληματα γενικα και ο ενας λιμανι του αλλου,καθε Τριτη απογευμα..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου