Προηγηθηκαν ατελειωτες κουβεντες,,σχεδον κανενα κοινο σημειο,,ομως αληθεια τι περιεργο.Τι ναναι αυτο που σπρωχνει εναν ανθρωπο κοντα σε αλλον; Μπορει στην αρχη να ειναι το μυστηριο,μετα ομως, γνωριζεσαι και ανοιγεις ενα ενα τα χαρτια σου ή τα φυλλα της καρδιας σου.Εμπιστευεσαι κι ολο ανοιγεσαι.Ο καθενας νομιζω αυτο θελει, να δωσει ενα ανοιχτο βιβλιο στον αλλο και ο αλλος να το προσεξει.Να το διαβασει,να μην το τσαλακωσει,να το καταλαβει και μετα να το φυλαξει σαν θησαυρο.Γιατι το βιβλιο κ ο ανθρωπος ειναι το ιδιο.
Δεν γινεται ετσι κοριτσι μου ,λεει κρυφα στον εαυτο της, κρατα και κατι για σενα...Αλλα δεν μπορει, ετσι θελει ,να ανοιγεται και ετσι θελει ν ανοιγονται οι απεναντι της.
Τελος παντων, περασε καιρος ..Ηταν ενα προσωπο χωρις προσωπο.Μια φορα αν θυμαται ειχε ακουσει και μια φωνη,χαμηλη,σιγουρη,σταθερη,ευχαριστη.Ηταν κι αυτο ενα συν.
Περασε κι αλλος καιρος,μια αναπαντεχη συμπτωση θα τους εφερνε κοντα,δεν ηταν σιγουρο,καθολου μαλιστα ,αλλα πολυ πιθανο αν ολα ηταν με το μερος τους _Κοελιο ακους;
Συναντηθηκαν ενα βραδυ καλοκαιρινο,δροσερο,Ουτε καν ειδε το προσωπο του, πιο πολυ συγκρατησε μια σιλουεττα,μια φωνη χαμηλη,σταθερη,σιγουρη κ γελαστη.
Θα πηγαιναν για ποτο, τι ποτο δηλ εκεινη δεν επινε καν.Ομως θα εκανε εξαιρεση εκεινο το βραδυ,οχι και μεγαλη ομως.Λικερακι με παγακια, ε αυτο το επετρεπε.Οχι ,δεν ηταν μυστηρια,απλως δεν επινε,δεν καπνιζε ,δεν ξενυχτουσε,δεν εκανε τιποτε ακραιο..Αντιθετα ειχε ενα προγραμμα σε ολα ακομα και απολυτο ελεγχο στις αντιδρασεις της.
Κυλησε πολυ ευχαριστα η συναντηση εκεινο το καλοκαιρινο βραδυ.Μονο μια; η δυο ωρες; Λιγο παντως ηταν και επρεπε να φυγει..Λυπηθηκε απο τη μια ,αλλα και απο την αλλη ανακουφιστηκε.Ηταν δυο αλλιωτικοι χαρακτηρες, ομως η ειλικρινεια ειναι μεγαλο προτερημα σε μια οποιαδηποτε σχεση.Και ετσι ετυχε να ειναι και αυτη.
Μπορουσε και καποια αλλη στιγμη να τον συναντησει,ομως δνε προσπαθησε αρκετα.Ισως να φοβοταν, ισως και να μην ηθελε.Ο καιρος θα εδειχνε πως θα εξελισσοταν ολο αυτο.
Εμεινε μονο μια γελαστη φραση σαν αναμνηση και την πηρε μαζι της για τον χειμωνα που ερχοταν..
Δεν γινεται ετσι κοριτσι μου ,λεει κρυφα στον εαυτο της, κρατα και κατι για σενα...Αλλα δεν μπορει, ετσι θελει ,να ανοιγεται και ετσι θελει ν ανοιγονται οι απεναντι της.
Τελος παντων, περασε καιρος ..Ηταν ενα προσωπο χωρις προσωπο.Μια φορα αν θυμαται ειχε ακουσει και μια φωνη,χαμηλη,σιγουρη,σταθερη,ευχαριστη.Ηταν κι αυτο ενα συν.
Περασε κι αλλος καιρος,μια αναπαντεχη συμπτωση θα τους εφερνε κοντα,δεν ηταν σιγουρο,καθολου μαλιστα ,αλλα πολυ πιθανο αν ολα ηταν με το μερος τους _Κοελιο ακους;
Συναντηθηκαν ενα βραδυ καλοκαιρινο,δροσερο,Ουτε καν ειδε το προσωπο του, πιο πολυ συγκρατησε μια σιλουεττα,μια φωνη χαμηλη,σταθερη,σιγουρη κ γελαστη.
Θα πηγαιναν για ποτο, τι ποτο δηλ εκεινη δεν επινε καν.Ομως θα εκανε εξαιρεση εκεινο το βραδυ,οχι και μεγαλη ομως.Λικερακι με παγακια, ε αυτο το επετρεπε.Οχι ,δεν ηταν μυστηρια,απλως δεν επινε,δεν καπνιζε ,δεν ξενυχτουσε,δεν εκανε τιποτε ακραιο..Αντιθετα ειχε ενα προγραμμα σε ολα ακομα και απολυτο ελεγχο στις αντιδρασεις της.
Κυλησε πολυ ευχαριστα η συναντηση εκεινο το καλοκαιρινο βραδυ.Μονο μια; η δυο ωρες; Λιγο παντως ηταν και επρεπε να φυγει..Λυπηθηκε απο τη μια ,αλλα και απο την αλλη ανακουφιστηκε.Ηταν δυο αλλιωτικοι χαρακτηρες, ομως η ειλικρινεια ειναι μεγαλο προτερημα σε μια οποιαδηποτε σχεση.Και ετσι ετυχε να ειναι και αυτη.
Μπορουσε και καποια αλλη στιγμη να τον συναντησει,ομως δνε προσπαθησε αρκετα.Ισως να φοβοταν, ισως και να μην ηθελε.Ο καιρος θα εδειχνε πως θα εξελισσοταν ολο αυτο.
Εμεινε μονο μια γελαστη φραση σαν αναμνηση και την πηρε μαζι της για τον χειμωνα που ερχοταν..
