Σελίδες

Η λίστα ιστολογίων μου

Powered By Blogger

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

παραμυθια για τους μηνες Ιουνης 6 κ τελευταιος

Δεν πηγαιναν καλα τα πράγματα ,,Ενω ειχαν ανάγκη ο ενας τον αλλο σαν τσουκνιδες κ σαν παράσιτα εμπαιναν αναμεσα τους διάφορα.Σχεδον καθε μερα είχε ενταση ή αν δεν ειχε απο αυτο,ειχε αποσταση.Ειχαν δεθει πολύ και αρχισαν να μπαινουν πρακτικα ζητηματα..Ενας αδιορατος φοβος,μια αδιορατη απειλη,ενδομυχη ζηλεια ,δεν ειχαν και το θαρρος να τα πουν με τ ονομα τους ,θαπρεπε ομως..Φθειροταν σιγα σιγα οτι ωραιο ενιωσαν κ σε λιγο και οτι εζησαν θα ηταν αναμνηση.
Ξανασυναντηθηκαν και ειδε μεσα του το φοβο,,την πικρανε τοσο πολυ αυτο που απο εγωισμο τολμησε να δημιουργησει την προυποθεση για να κοπει το σχοινι.Περασε εφιαλτικες μερες κ νυχτες,αλλα ειχε αποφασισει να μην κανει το παραμικρο.Ο Κωστας υπεφερε κ αυτος ,το ηξερε,αλλα δεν ειχε αλλα περιθωρια.Δεν μπορουσε να ζει διαρκως μεσα σε φοβιες αντι να ζησει αυτον τον αναπαντεχο ερωτα..Καλυτερα μια και εξω σκεφτοταν, θα πονεσει λιγοτερο.Ομως οι μοιρες εχουν αλλη γνωμη.θελουν να τραβανε μερικες ιστοριες για μηνες,για χρονια,μεχρι να κοπουν οριστικα ολα τα σχοινια.Και αυτο εκαναν.,,
Της ζητησε να ξανασυναντηθουν,σ εκεινο το γνωριμο ,μικρο καφε..
Πηγε με τοσο καρδιοχτυπι που εγινε χαρα οταν τον ειδε να κανει βολτες απ εξω γιατι δνε την ειχε προσεξει.Ξανακαθησαν παλι απεναντι,να κοιτουν ο ενας τον αλλο στα ματια.Δεν μπορουσαν να πουν και πολλα,δεν ηθελαν καν να αναλυσουν την κατασταση.Αγγιξε τα δαχτυλα της,αγγιξε το αξυριστο μαγουλο του,.Ειδε στα ματια του αυτο που δεν χρειαζοταν να ρωτησει.Και οταν εσκυψε κοντα της,οταν εβαλε το χερι του πισω στο κεφαλι της να της χαιδεψει τα μαλλια και να τη φερει πιο κοντα του,ρουφηξε το πιο γλυκο φιλι ....
Κοιταζονταν,επιναν λιγο καφε,ειχαν μπλεγμενα τα δαχτυλα τους και τα ματια τους..μια ωριτσα ηταν ,μια ωρα αιωνας ολοκληρος..
Πως γινεται να πινεις ή να τρως και να μην το καταλαβαινεις; Να μην αισθανεσαι τιποτε αλλο παρα μονο το ενα και μοναδικο προσωπο που σε εμπνεει.
Και μονο οταν περασε ολη αυτη η ωρα με τα χειλη τους να μη θελουν ν απομακρυνθουν,ουτε τα δαχτυλα τους, οταν περασε  ολο αυτο το θαυμα,κατάλαβε.
Πως ειχε ερθει το οριστικο τελος....