παραμυθια για τους μηνες ( Μαρτης)1α

Πως γινεται μια τυχαια γνωριμια,βασισμένη σε δεδομένα τυπικά να καταληξει σε σχεση παθους;Διαβαζε και διαβαζε ιστοριες κ διηγήματα για τετοιες ιντερνετικες περιπτωσεις..Πονηματα καθαρης φαντασιας και μονο, κι εγω μπορω να γραψω οτι μουρθει στο μυαλο..Αλλα χρειαζεται πατηματα ολο αυτο,πως; στα καλα καθουμενα πηρα ενα μολυβι ή ενα πληκτρολογιο και κοπαναω οτι ναναι; Αναρωτιοταν και παλι και ακρη δεν εβγαινε.Εν τω μεταξυ ειχε κανει αρκετους φιλους σε σελιδα κοινωνικης δικτυωσης,και τους ειχε τακτοποιημενους ανα ομαδες,αναλογα με προς τα που εκλινε ο καθενας.Αλλοι ηταν της εκπαιδευτικης ομαδας,αλλα της συγγραφικης ποιητικης ομαδας,αλλα κολημενοι σε κομματα κ παρωχημενες αντιληψεις.Αλλοι ειχαν χομπυ ν ακουν μουσικη που τη λατρευε,αλλοι να βγαζουν φωτογραφιες που τις λατρευε,αλλοι ν ασχολουνται με την οικολογια κ το περιβαλλον.Ηταν μια ψυχη σωστο σφουγγαρι,δεν καταλαβαινε κανεις που ευρισκε τοσο ευκολα ορεξη ν ασχολειται ενεργα με το καθε τι και κυριως με το ν αναλυει χαρακτηρες,να παρατηρει τις ομοιες η οχι συμπεριφορες.Ηταν κ αυτο στα ενδιαφεροντα του χαρακτηρα .
Τον γνωρισε λοιπον κ ενα της εκανε εντυπωση,,η αγαπη για τη φωτογραφια,η λατρεια θα ελεγα...απο πισω ερχοταν η αγαπη για τα ορυκτα και πιο πισω η αγαπη για την εκφραση...και τα τρια τα θεωρουσε συν.Μιλουσαν αρκετα για ολα αυτα και μερα με τη μερα αναπτυσσοταν ενα δεσιμο με την καθημερινη ανταλλαγη ιδεων και αποψεων...Ολα ξαφνικα της φαινονταν μαγικα και σαν ετοιμα συστατικα για μια σχεση ακαθοριστης μορφης..Υπηρχαν και οι δυσκολιες της αποστασης,για την ακριβεια στην αρχη ουτε που ηξεραν που ζουσε ο καθενας..Το εμαθαν αργοτερα και αναμεσα τους υπηρχε αρκετη θαλασσα,πραγμα που καθιστουσε αδυνατο σχεδον το γεγονος μια ςσυναντησης.Ομως το ξεπερνουσαν γιατι προς το παρον αυτο το καθημερινο ανταμωμα μεσα απο σειρες σειρες γραμματα τους εφτανε..Η φαντασια και των δυο φαινοταν πεντακαθαρα σε ολα,κυριως στις φωτογραφιες κ στις λεζαντες που εβαζαν.
Καποτε εκεινη διαβασε ενα κειμενο του,πολυ συγκινητικο  που την ακουμπησε  κ την εκανε να νιωσει το βαθος της ψυχης αυτου του αντρα.Μια φορα λοιπον με αφορμη μια φωτογραφια ειπαν να σκαρωσουν μια ιστορια που θα την εγραφαν αρχιζοντας ο ενας εκει που θα τελειωνε ο αλλος..Κρατησε ολο αυτο ενα διωρο,,αυτοστιγμη γινοταν η εγγραφη και οι εικονες που εβγαζαν οι γραμμες τους ποιητικες κ ερωτικες συναμα.Τελειωσε ενα ομορφο εργο,μια ιστορια σε αλλιωτικες χρονικες στιγμες,σε αλλα τοπια αλλά με τα ιδια προσωπα..Το καταχαρηκαν,το κρατησαν το αποθηκευσαν.
Περασαν μερες και καποια στιγμη ,μεταξυ σοβαρου κ αστειου επαναληφθηκε το ιδιο πραγμα.Μπολικη φαντασια,λυρισμος,ρεαλισμος,παθος ,περιπετεια ,και μπολικα φυσικα φαινομενα εστησαν ενα σκηνικο ιδανικο για ενα ζευγαρι..
Τους εγινε συνηθεια,το ηθελαν.Καθε βραδυ σκαρωναν μια ιστορια,ετσι αλυσσιδωτα,ο ενας μετα τον αλλο.Η διαρκεια τους κλασσικα διωρη και τα κειμενα  εντονα,τους εκαναν να βιωνουν σχεδον οτι εγραφαν..

Καποια αλλη στιγμη εκεινος ειχε μια αλλη ιδεα,ας δοκιμασουμε τους εαυτους μας κι αλλο της ειπε.Θα γραφουμε ακομα πιο ελευθερα,σχεδον εν θα προσεχουμε τις λεξεις,ας  βγαινουν με τον ιδιο τροπο που τις ξεστομιζουμε πρωτα..Θα ειναι πιο ωμο,πιο ρεαλιστικο ,αλλα στο κατω κατω ειναι παλι μια ιστορια κ τιποτε αλλο...Και το εκαναν πραξη..Στο διωρο επανω ειχαν αποκαμωθει,ειχαν βιωσει τοσο εντονα αυτο που εγραφαν που δεν ηθελαν τιποτε αλλο παρα να πεσουν να κοιμηθουν και στα γραπτα τους και στην πραγματικοτητα ο ενας στην αγκαλια  του  αλλου..

Περασε κι αλλος καιρος, ηδη γνωριζονται μισο χρονο..την τελευταια  εβδομαδα εχουν κανονισει ολες τις λεπτομερειες για να συναντηθουνε..Να αγγιξουν ο ενας τον αλλο,να ψηλαφισουν μερη σωματος,να γινουν ενα,Ηδη το ξερουν πως θα ειναι,οι περιγραφες ηταν σχεδον ρεαλιστικες,μενει μονο μια συναντηση.Εκεινη εχει ενδοιασμους,μηπως δεν του αρεσει,μηπως ,μηπως ..και στην καθε σκεψη νοιωθει την καρδια της να χοροπηδαει..Εκεινος νοιωθει τοσο περιεργα,,,μ αρεσει πολυ αυτη η γυναικα,αραγε θα νοιωθει το ιδιο; κι ας ξερουν πως εκατο φορες το ομολογησαν ο ενας στον αλλο οτι θελουν σαν τρελλοι να ειδωθουν.

Θα συναντηθουν  σ ενα ουδετερο μερος,ενα καφε σ ενα παραδοσιακο χωριο,στη μεση της διαδρομης μεταξυ τους.Εκεινος θα ερθει με μηχανη,εκεινη με αυτοκινητο.Μοιρασαν τον δρομο και βρηκαν μια τοποθεσια μαγευτκη που θα τους φιλοξενησει.


Ηρθε η πολυποθητη μερα..Περιποιηθηκε πολυ τον εαυτο της,δεν αφησε την παραμικρη λεπτομερεια χωρις να την προσεξει.Ηταν ετοιμη και μεσα της κ εξω  της.Θα τον συναντουσε επιτελους,,,Μπηκε στο αυτοκινητο της,εριξε μια ματια στο πισω καθισμα οπου βρισκοταν ενα μικρο σακ βουαγιαζ και εβαλε μπρος...Ξεκινησε...

Ηρθε η πολυποθητη μερα..Νωρις νωρις ξυπνησε,εκανε το μπανιο του,δεν ξυριστηκε..του ειχε πει πως της αρεσουν τα γενια λιγων ημερων..εβαλε τα καταλληλα ρουχα,εβαλε στο πισω ντουλαπακι τη ςμηχανης καποια πραγματα κ ενα μικρο κουτι.Ανεβηκε στη μηχανη κ ξεκινησε..


Ο καιρος ηταν μαζι τους ..Εκεινη κατεβαινε,εκεινος ανεβαινε..Πηρε το φερρυ εγκαιρως κ εφτασε γρηγορα στη στερια.Απο εκει και περα ηταν θεμα δρομου κ αντοχων κ ανυπομονησιας.Ηταν και θεμα συνθηκων δρομου,αλλα οντας προνοητικοι διαλεξαν μερα που δεν θα ειχε κινηση κ ετσι εγινε..Ετρωγαν τα χιλιομετρα κ εν ειχαν ορεξη ουτε να φανε ουτε να πιουν,,,Κοντα στα τελευταια εκεινης η καρδια χτυπουσε δυνατα..θαθελε να τον δει πρωτη,να ειναι ετοιμη,να τον περιμενει..
Αλλα στο σημειο συναντησης ηταν εκεινος παρων.Στεκοταν μπροστα απ τη μηχανη του ακουμπωντας χαλαρα πανω της,κοιτωντας καταματα εκεινη που τρεμοντας βγηκε απο το αυτοκινητο και τον πλησιαζε..Το χαμογελο που ζωγραφιστηκε στα χειλη τους ηταν μια ανοιξιατικη μερα..με μιας εφυγε η αμηχανια της πρωτης φορας,κρατησε τα χερια της και τα φιλησε..μετα την κοιταξε βαθια στα ματια και μετα το βλεμμα του καρφωθηκε στο στομα της που το λαχταρουσε απο τοτε...εσκυψε και το φιλησε γλυκα,εκεινη  το ανταποδωσε το πρωτο πραγματικο τους φιλι..την αγκαλιασε σφιχτα πανω του,,ενιωσε το τρεμουλο του σωματος του,κ εκεινη αισθανοταν την ιδια ταραχη,ομως ηταν σε φιλοξενη αγκαλια και αυτο ηταν το ζητουμενο εκεινη τη στιγμη..Μωρο μου της ειπε,επιτελους μαζι..Μου ελειψες του ειπε,περασαν πολλες ωρεςχωρις εσενα,ηταν αιωνας....θα τις αναπληρωσουμε γλυκια μου της ειπε.Ασφαλισε καπου τη μηχανη του,,και με το αυτοκινητο ανεβηκαν στο βουνο ,στο χωριο που θα εμεναν για ενα τριημερο..Τους περιμεναν χαμογελαστοι στη ρεσεψιον...Ανεβηκαν τρεχοντας τα σκαλια σαν μικρα παιδια...Με το που εκλεισαν την πορτα πισω τους ξαναγκαλιαστηκαν και αναμεσα στα φιλια της εδωσε το κουτι.Για σενα γλυκια μου ειπε...Το πηρε κ με τρεμαμεναο χερι το ανοιξε,πανω σε μια γαλαζια πετρα τ αρχικα της...Την πετρα τη βρηκε ενα ορυχειο,τη λειανε,και τη χαραξε..Για εκεινη...

Μετα απο ωρες ειδαν εξω την ομορφη φυση....