Είχαν πάνω απο ενα μήνα να ειδωθουν.Περνουσαν οι μέρες και κοντευαν να φανε τα σωθικα τους απο τη λαχταρα .Υποχρεωσεις παμπολλες και για τους δυο και ο καιρος ελαχιστος μονο για τηλεφωνηματα.Δεν προλάβαιναν να πουν ουτε τα στοιχειωδη και παλι ετρεχαν.
Ομως ο Κωστας πιεζε κ η Ντινα πιεζοταν απο μεσα της,θα ταν μια απόφαση άμεση και αυτό θα τους έφερνε πάλι κοντά.Δεν υπήρχε λόγος να το τρεναρουν άλλο.Και ετσι ενα βραδυ,αργα πολυ αργα το αποφάσισαν.
Την περιμενε σ ενα παρκινγκ.Κουβαλουσαν κλασσικα τον εξοπλισμό τους,φαγητο,μηχανες,κουβερτες κ πολυθρονακια.Θα πηγαιναν μια μικρη εκδρομη ,πάλι σε θάλασσα .
Ειχε τοση ομιχλη που δεν εβλεπαν ουτε σε πεντε μετρα,,και; το καταδιασκεδασαν.Γελουσαν σαν παιδια,πειραζοντουσαν κ ποτε ποτε σοβαρευαν και ελεγαν οσα ειχαν να πουν τοσες μερες.
Περασε μια ώρα και φανηκε η θαλασσα ,φανηκε το δευτερο ποδι της Χαλκιδικης.
Απο το καλοκαιρι σε χειμωνα υπαρχει διαφορα..Η γκαταλειψη φαινεται τοσο εντονα,τα κυμματα ερχονται τοσο μεσα ,πλησιαζουν σχεδον τις βεραντες των θερινων εστιατοριων,διαβρωνουν οτι βρουν μπροστα τους,και αφηνουν ιχνη.Σπασμενα κοχύλια,φυκια,σκουπιδακια,πετραδακια και τοσα αλλα.
Δεν ειχαν καιρο να μαζεψουν κοχυλια,λαχταρουσαν ο ενας τον αλλο τοσο..
Εκαιγαν τα χερια τους καθε φορα που ακουμπουσαν σε καποιο ιδιαιτερο μερος.Αγαπη μου της ελεγε συνεχεια,μικρη μου..Και αυτη τον κοιτουσε στα ματια ενω ταυτοχρονα τον χαιδευε..
Σταμάτησαν και βγηκαν εξω,μυρισαν τη θαλασσινη αυρα και χορτασαν ομορφια.Η θαλασσα γαληνια,πεντακαθαρη.Αυτοι,δυο Ροβινσωνες...
Το αμαξι τους η σκηνη τους κ οι μηχανες τα οπλα τους.Εβγαλαν αρκετα καρε και καποια στιγμη κοιταχτηκαν βαθεια στα ματια.Ο Κωστας αρχισε να τη φιλαει και εκεινη ανταποκρινοταν με τη λαχταρα του διψασμενου για νερο.
Την ηθελε τοσο που δεν λογαριαζε κανενα καιρο,ζεσταθηκαν με τη θερμη των φιλιων τους.Καηκαν οταν ενωθηκαν και δροσιστηκαν οταν τελειωσαν τον ξεφρενο χορο τους..Τοσο ηθελαν,τοσο ειχαν αναγκη..Οχι!! ψεμματα!! ειχαν αναγκη τρελλη ο ενας τον αλλο,ομως ολα ηταν δυσκολα γιαυτους.
Στην επιστροφη ειχαν κεφια ξανα..Ειχαν ρουφηξει ο ενας τον αλλο,ειχαν γεμισει τα ρουθουνια της με την μυρωδια της οχειας του , ειχαν γεμισει τα ρουθουνια του με τη μυρωδια της θηλυκης της φυσης.
Για πολλες μερες ακομα η μυρωδια θα εστεκε εκει.
Και καθε φορα που θυμαται την ενωση τους,ενα σουβλι διαπερναει τα σωθικα της..
Ομως ο Κωστας πιεζε κ η Ντινα πιεζοταν απο μεσα της,θα ταν μια απόφαση άμεση και αυτό θα τους έφερνε πάλι κοντά.Δεν υπήρχε λόγος να το τρεναρουν άλλο.Και ετσι ενα βραδυ,αργα πολυ αργα το αποφάσισαν.
Την περιμενε σ ενα παρκινγκ.Κουβαλουσαν κλασσικα τον εξοπλισμό τους,φαγητο,μηχανες,κουβερτες κ πολυθρονακια.Θα πηγαιναν μια μικρη εκδρομη ,πάλι σε θάλασσα .
Ειχε τοση ομιχλη που δεν εβλεπαν ουτε σε πεντε μετρα,,και; το καταδιασκεδασαν.Γελουσαν σαν παιδια,πειραζοντουσαν κ ποτε ποτε σοβαρευαν και ελεγαν οσα ειχαν να πουν τοσες μερες.
Περασε μια ώρα και φανηκε η θαλασσα ,φανηκε το δευτερο ποδι της Χαλκιδικης.
Απο το καλοκαιρι σε χειμωνα υπαρχει διαφορα..Η γκαταλειψη φαινεται τοσο εντονα,τα κυμματα ερχονται τοσο μεσα ,πλησιαζουν σχεδον τις βεραντες των θερινων εστιατοριων,διαβρωνουν οτι βρουν μπροστα τους,και αφηνουν ιχνη.Σπασμενα κοχύλια,φυκια,σκουπιδακια,πετραδακια και τοσα αλλα.
Δεν ειχαν καιρο να μαζεψουν κοχυλια,λαχταρουσαν ο ενας τον αλλο τοσο..
Εκαιγαν τα χερια τους καθε φορα που ακουμπουσαν σε καποιο ιδιαιτερο μερος.Αγαπη μου της ελεγε συνεχεια,μικρη μου..Και αυτη τον κοιτουσε στα ματια ενω ταυτοχρονα τον χαιδευε..
Σταμάτησαν και βγηκαν εξω,μυρισαν τη θαλασσινη αυρα και χορτασαν ομορφια.Η θαλασσα γαληνια,πεντακαθαρη.Αυτοι,δυο Ροβινσωνες...
Το αμαξι τους η σκηνη τους κ οι μηχανες τα οπλα τους.Εβγαλαν αρκετα καρε και καποια στιγμη κοιταχτηκαν βαθεια στα ματια.Ο Κωστας αρχισε να τη φιλαει και εκεινη ανταποκρινοταν με τη λαχταρα του διψασμενου για νερο.
Την ηθελε τοσο που δεν λογαριαζε κανενα καιρο,ζεσταθηκαν με τη θερμη των φιλιων τους.Καηκαν οταν ενωθηκαν και δροσιστηκαν οταν τελειωσαν τον ξεφρενο χορο τους..Τοσο ηθελαν,τοσο ειχαν αναγκη..Οχι!! ψεμματα!! ειχαν αναγκη τρελλη ο ενας τον αλλο,ομως ολα ηταν δυσκολα γιαυτους.
Στην επιστροφη ειχαν κεφια ξανα..Ειχαν ρουφηξει ο ενας τον αλλο,ειχαν γεμισει τα ρουθουνια της με την μυρωδια της οχειας του , ειχαν γεμισει τα ρουθουνια του με τη μυρωδια της θηλυκης της φυσης.
Για πολλες μερες ακομα η μυρωδια θα εστεκε εκει.
Και καθε φορα που θυμαται την ενωση τους,ενα σουβλι διαπερναει τα σωθικα της..
