Μηνα με μηνα εφτασαν να βλεπονται.
Αρχισε να γινεται επικινδυνο το παιχνιδι αυτης της σχεσης.Αλλα δεν μπορουν ουτε και θελουν να το παρατησουν.Του ειπε η Ντινα πολλες φορες να σταματησουν, και αλλες τοσες της το ειπε εκεινος.Ομως δεν αντεχαν ουτε λεπτο πια μακρια.Και οταν λεμε μακρια εννοουμε χωρις τη φωνη,χωρις ενα μηνυμα ,χωρις ενα μειλ...
Εγινε νομοτελεια το να επικοινωνουν καθε μερα και ισως ολη μερα.Αλλά, ποση γλυκα και πικρα μαζι ειχε αυτο,...
Καποια μερα, ηταν να κατεβει στο κεντρο,του το ειπε και αποφασισαν αστραπιαια να βρεθουν για εικοσι αιωνια λεπτα σε ενα μικρο καφε..
Την περιμενε εξω με το κινητο στο αυτι,ετρεχε κι εκεινη να τον βρει με το κινητο στο αυτι.Μονο που δεν τους επεσε απο το χερι,του καθενος το κινητο.Ηθελαν εκεινη τη στιγμη να γινουν ενα και αντι γιαυτο μπηκαν σοβαροι σ ενα μακροστενο καφε με στυλ αμερικανικο ή βιενεζικο ή γαλλικο.Δεν εχει σημασια.Σημασια ειχε πως ηταν μαζι ξανα..Καθησαν σ ενα καναπε και κοιταξαν γυρω τους.Δυο ,τρια ζευγαρια ηταν εκει και φυσικα ηταν απορροφημενα απο τους συντροφους τους.Κοιταζονταν σαν υπνωτισμενοι, παρηγγειλαν,ηπιαν,εφαγαν τα μπισκοτακια και κοιταζονταν υπνωτισμενοι.Την πηρε αγκαλια και της χαιδευε τα μαλλια σαν ναταν απο κατι πολυτιμο.Τα ματια τους κοιταζαν την ψυχη της και τα δικα της τη δικη του..Εμπαινε το καστανο της βλεμμα στο πρασινο το δικο του και κολλησε το αυτι της στο στομα του.Αρχισε να μιλαει σιγα σιγα. Καθε λεξη ηταν μια ερωτικη κινηση..Αισθανθηκε σαν ναταν ολογυμνη στην αγκαλια του..Και συνεχισε ο Κωστας να μιλαει ,και συνεχισε η Ντινα να νοιωθει, τοσο που δεν αντεχε αλλο και του ειπε να σταματησει.ΚΟιταζονταν ξανα και ξανα και ηταν μια λυτρωση αυτο το βλεμμα που εδειχνε ποσο λαχταρουσαν ο ενας τον αλλο.Περασαν σαραντα λεπτα,επρεπε να φυγει..ΠΛηρωσαν και βγηκαν εξω στο πλακοστρωτο πεζοδρομο..ΚΟιταχτηκαν,φιληθηκαν,,
Εφυγαν σε ξεχωριστες κατευθυνσεις...
Αρχισε να γινεται επικινδυνο το παιχνιδι αυτης της σχεσης.Αλλα δεν μπορουν ουτε και θελουν να το παρατησουν.Του ειπε η Ντινα πολλες φορες να σταματησουν, και αλλες τοσες της το ειπε εκεινος.Ομως δεν αντεχαν ουτε λεπτο πια μακρια.Και οταν λεμε μακρια εννοουμε χωρις τη φωνη,χωρις ενα μηνυμα ,χωρις ενα μειλ...
Εγινε νομοτελεια το να επικοινωνουν καθε μερα και ισως ολη μερα.Αλλά, ποση γλυκα και πικρα μαζι ειχε αυτο,...
Καποια μερα, ηταν να κατεβει στο κεντρο,του το ειπε και αποφασισαν αστραπιαια να βρεθουν για εικοσι αιωνια λεπτα σε ενα μικρο καφε..
Την περιμενε εξω με το κινητο στο αυτι,ετρεχε κι εκεινη να τον βρει με το κινητο στο αυτι.Μονο που δεν τους επεσε απο το χερι,του καθενος το κινητο.Ηθελαν εκεινη τη στιγμη να γινουν ενα και αντι γιαυτο μπηκαν σοβαροι σ ενα μακροστενο καφε με στυλ αμερικανικο ή βιενεζικο ή γαλλικο.Δεν εχει σημασια.Σημασια ειχε πως ηταν μαζι ξανα..Καθησαν σ ενα καναπε και κοιταξαν γυρω τους.Δυο ,τρια ζευγαρια ηταν εκει και φυσικα ηταν απορροφημενα απο τους συντροφους τους.Κοιταζονταν σαν υπνωτισμενοι, παρηγγειλαν,ηπιαν,εφαγαν τα μπισκοτακια και κοιταζονταν υπνωτισμενοι.Την πηρε αγκαλια και της χαιδευε τα μαλλια σαν ναταν απο κατι πολυτιμο.Τα ματια τους κοιταζαν την ψυχη της και τα δικα της τη δικη του..Εμπαινε το καστανο της βλεμμα στο πρασινο το δικο του και κολλησε το αυτι της στο στομα του.Αρχισε να μιλαει σιγα σιγα. Καθε λεξη ηταν μια ερωτικη κινηση..Αισθανθηκε σαν ναταν ολογυμνη στην αγκαλια του..Και συνεχισε ο Κωστας να μιλαει ,και συνεχισε η Ντινα να νοιωθει, τοσο που δεν αντεχε αλλο και του ειπε να σταματησει.ΚΟιταζονταν ξανα και ξανα και ηταν μια λυτρωση αυτο το βλεμμα που εδειχνε ποσο λαχταρουσαν ο ενας τον αλλο.Περασαν σαραντα λεπτα,επρεπε να φυγει..ΠΛηρωσαν και βγηκαν εξω στο πλακοστρωτο πεζοδρομο..ΚΟιταχτηκαν,φιληθηκαν,,
Εφυγαν σε ξεχωριστες κατευθυνσεις...
