Εφτασε κι αλλη μια Τριτη,μια αγια πάλι Τριτη.Αυτη τη φορα θα διαλεγαν μια θαλασσα,τοσες ειχε κοντα τους.Ετοιμαστηκαν, πηραν μπολικα εφοδια για φαγητο,νερο,κουβερτες,μικρα γλυκα και τις μηχανες τους.Ξεκινησαν κ ηταν σαν ναταν η πρωτη τους φορα..Ηταν μια ακομα εκδρομη που εκανε ματια να λαμπουν απο ευτυχια κ προσμονη.Ειχαν μιαμιση ωρα δρομο,αλλα ειχαν ολο τον καιρο μπροστα τους..Με κανονικη ταχυτητα ,με μουσικη, και με ματια καρφωμενα εκεινης σ αυτον κ εκεινου στο δρομο.Αλλα τα χερια με τα δαχτυλα μπλεγμενα συνεχεια ,εκτος ισως απο λιγες φορες που επρεπε να κρατησουν το τιμονι.
Εφευγαν τα χιλιομετρα και γυρω αλλαζε το τοπιο,,οχι πολη ,μονο εξοχη,λιγα σκορπια σπιτια,λιγα ξενοδοχεια,λιγα καταστηματα ανοιχτα.Τα περισσοτερα θεοκλειστα περιμεναν την καλοκαιρινη σαιζον.
Γλυκο μου κοριτσι της ελεγε,φτανουμε σε λιγο,διαλεξε μερος εσυ..Το ειδε το δασος με τα πευκα κ τ αρμυρικια, εδω του φωναξε ,εδω μ αρεσει κ η θαλασσα δίπλα μας...
Σταματησε και τακτοποιησε σ ενα μερος το αυτοκινητο,ανοιξαν το πορτ μπαγκαζ και εβγαλαν τα καλουδια τους και τις κουβερτες,δυο μικρα πολυθρονακια κ ενα ραδιοφωνακι .Ηταν ντυμενοι καλα αλλα ειχε εναν τοσο λαμπερο ηλιο που μονο η εποχη και η θερμοκρασια τους εμποδιζε να πεσουν μεσα.Ετσι περιοριστηκαν σε μια βολτα κατα μηκος της αμμουδιας ,πιασμενοι χερι χερι ,μιλωντας κ γελωντας συνεχεια σαν παιδια.
Τους ειδε στη σειρα κ ετρεξε κατα πανω τους,εκεινοι πεταξαν στη θαλασσα και καθησαν στα δροσερα νερα της.Γιατι το εκανες βρε κοριτσι μου αυτο; Ηθελα να δω πως πετουν ,πολυ απλα..απαντησε.Τοτε κ εγω θα το κανω και αρχισε να την κυνηγαει γελωντας,,ετρεχε η Ντινα χαρουμενη και απο πισω της ο Κωστας με σιγανο τρεξιμο ισα ισα να τη φτανει κ να την αφηνει.Λαχανιασαν και σταματησαν σ ενα μεγαλο πευκο.Αγκαλιαστηκαν σφιχτα και φιληθηκαν,,,ωραια αισθηση,κρατα με μωρο μου ,μη μ αφηνεις του ελεγε...
Την πηρε σχεδον σηκωτη μεχρι το μερος που ειχαν αφησει τα πραγματα τους ,συνεχεια κρατημενη πανω του και συνεχεια ν ακουει γλυκολογα θαρρεις κ τρεφοταν μ αυτα.
Εφτασαν και καθησαν πανω στις κουβερτες,εκεινη στην αγαπημενη της σταση,με την πλατη στο στερνο του κ εκεινος με τα δυο του χερια ν αγκαλιαζουν το κορμι της,τα χειλη του στα μαλλια της και εναν ποθο που αρχιζε να γινεται μεγαλυτερος απο την τρυφεροτητα που ενοιωθε εκεινη τη στιγμη.Το ενιωσε και εκεινη,τον ηθελε πολυ και ηταν ολομοναχοι σ εκεινο το δασος διπλα στη θαλασσα τους.Θελω να μεινουν τα σημαδια σου πανω μου του ειπε..θελω για πολλες μερες να βλεπω και να ξερω τι εγινε,θελω να μη σβησουν ως την επομενη φορα..ελεγε με κοφτες ανασες κ εκεινος κοντευε να τρελλαθει..δεν εμεινε κανενα ρουχο πανω τους και αφησε ενα μεγαλο σημαδι.Ακομα να σβηστει...
Εφευγαν τα χιλιομετρα και γυρω αλλαζε το τοπιο,,οχι πολη ,μονο εξοχη,λιγα σκορπια σπιτια,λιγα ξενοδοχεια,λιγα καταστηματα ανοιχτα.Τα περισσοτερα θεοκλειστα περιμεναν την καλοκαιρινη σαιζον.
Γλυκο μου κοριτσι της ελεγε,φτανουμε σε λιγο,διαλεξε μερος εσυ..Το ειδε το δασος με τα πευκα κ τ αρμυρικια, εδω του φωναξε ,εδω μ αρεσει κ η θαλασσα δίπλα μας...
Σταματησε και τακτοποιησε σ ενα μερος το αυτοκινητο,ανοιξαν το πορτ μπαγκαζ και εβγαλαν τα καλουδια τους και τις κουβερτες,δυο μικρα πολυθρονακια κ ενα ραδιοφωνακι .Ηταν ντυμενοι καλα αλλα ειχε εναν τοσο λαμπερο ηλιο που μονο η εποχη και η θερμοκρασια τους εμποδιζε να πεσουν μεσα.Ετσι περιοριστηκαν σε μια βολτα κατα μηκος της αμμουδιας ,πιασμενοι χερι χερι ,μιλωντας κ γελωντας συνεχεια σαν παιδια.
Τους ειδε στη σειρα κ ετρεξε κατα πανω τους,εκεινοι πεταξαν στη θαλασσα και καθησαν στα δροσερα νερα της.Γιατι το εκανες βρε κοριτσι μου αυτο; Ηθελα να δω πως πετουν ,πολυ απλα..απαντησε.Τοτε κ εγω θα το κανω και αρχισε να την κυνηγαει γελωντας,,ετρεχε η Ντινα χαρουμενη και απο πισω της ο Κωστας με σιγανο τρεξιμο ισα ισα να τη φτανει κ να την αφηνει.Λαχανιασαν και σταματησαν σ ενα μεγαλο πευκο.Αγκαλιαστηκαν σφιχτα και φιληθηκαν,,,ωραια αισθηση,κρατα με μωρο μου ,μη μ αφηνεις του ελεγε...
Την πηρε σχεδον σηκωτη μεχρι το μερος που ειχαν αφησει τα πραγματα τους ,συνεχεια κρατημενη πανω του και συνεχεια ν ακουει γλυκολογα θαρρεις κ τρεφοταν μ αυτα.
Εφτασαν και καθησαν πανω στις κουβερτες,εκεινη στην αγαπημενη της σταση,με την πλατη στο στερνο του κ εκεινος με τα δυο του χερια ν αγκαλιαζουν το κορμι της,τα χειλη του στα μαλλια της και εναν ποθο που αρχιζε να γινεται μεγαλυτερος απο την τρυφεροτητα που ενοιωθε εκεινη τη στιγμη.Το ενιωσε και εκεινη,τον ηθελε πολυ και ηταν ολομοναχοι σ εκεινο το δασος διπλα στη θαλασσα τους.Θελω να μεινουν τα σημαδια σου πανω μου του ειπε..θελω για πολλες μερες να βλεπω και να ξερω τι εγινε,θελω να μη σβησουν ως την επομενη φορα..ελεγε με κοφτες ανασες κ εκεινος κοντευε να τρελλαθει..δεν εμεινε κανενα ρουχο πανω τους και αφησε ενα μεγαλο σημαδι.Ακομα να σβηστει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου