ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗ η ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΙΑ;;;

Απο πολυ πολυ μικρη θυμαμαι τον εαυτό μου, η ακούω κι απο άλλους μεγαλύτερους να λένε ότι διαβαζα πολυ.Διάβαζα τα πάντα..απο τα μικυ μάους,τα περιοδικά ,τα κλασσικα εικονογραφημένα,τα Μπλεκ,σεραφινο,τιραμολα,μα

νίνες κατερίνες,οτιδήποτε.Κι όταν δεν είχα τέτοια παρόμοια,έψαχνα τα βιβλία του μπαμπά μου.Κλασσικη λογοτεχνία,Χεμίνγουέι,Στάινμπεκ,βιβλία χοντρά δεμένα ή βιβλία με χαρτινα εξωφυλλα ετοιμα να σκιστουν απ τη χρηση.Δεν καταλάβαινα πολλά απο αυτά,αλλα εκεί.Ηταν η ευχαρίστησή μου.Η αγγαρεία ήταν:πλένε πιάτα βρε κορίτσι μου,βοήθα με,κάνε καμμια δουλεια΄...Τα έκανα κι αυτα,γρήγορα γρήγορα,ωστε να μπορέσω να ξαναστρωθώ,
Και μεγαλώνοντας αυτο συνεχίστηκε με οτιδήποτε έπεφτε στα χέρια ,περιοδικό, η βιβλίο ...
Ετσι 'έμαθα,ετσι ευχαριστιόμουν.Ετσι αναπτύχθηκε η φαντασία μου τόσο πολυ,που έκανα όνειρα και ξύπνια αλλα και αυτα που έβλεπα μ΄νο όνειρα δεν ήταν.Ηταν ιστορίες ολόκληρες,με διαλόγους,με σκηνές,με χρ'ωματα και ήχους.
Τα πιο αγαπημένα μου;ν αλλαζω το τέλος των βιβλίων με κάτι φτιαγμένο απο εμένα,κομμένο και ραμμένο στα δικά μου θέλω.
Ειδικα με τα παραμύθια και τις ιστορίες με νεραίδες,α... τότε γινόμουν τέτοια.Γινόμουν αόρατη,πήγαινα παντού,έκανα ότι ήθελα..Μεταμόρφωνα τους βάτραχους σε πρίγκηπες ας πούμε ,αλλα και ΄΄οσοι δεν ήταν καλά παιδιά τους έκανα μικρα,μικροσκοπικά και αδυναμα πλάσματα.Το χαιρόμουν αφάνταστα.
Με τη φαντασία μου πήγαινα σε μέρη πανεμορφα,που μόνο σε εικόνες τα βλέπεις,άλλαζα γεγονότα,άλλαζα κάθε τι δυσάρεστο και θλιβερό.
Και δυστυχώς μεγάλωσα.Και αναγκάστηκα να χρησιμοποιώ τη λογική περισσότερο.Να έχω κανόνες και να βάζω κανόνες.Τη μέρα αυτά φυσικά..
Τα βράδια,τα όνειρα μου με συνοδεύουν πάντα.Οι ιστορίες συνεχίζονται,τα πρόσωπα είναι όπως θέλω να είναι,λένε ότι θέλω ν ακουσω και λέω ότι θέλουν ν ακουσουν για να είναι ευχαριστημένα ή και ευτυχισμένα ..
Τα σκηνικά έχουν πάντα σχεση με ομορφα μέρη,απλά εντελώς,με χρωματα φθινοπωρινά κυρίως,μια και είναι η αγαπημένη μου εποχή, η και ανοιξιάτικα.
Πάντα υπάρχει η θάλσσα είτε κοντά είτε μακριά γιατί την λατρεύω.
Πάντα υπάρχει βουνό και δάσος.
Εγω πετάω,η βρίσκομαι ξαφνικά σε μέρη με κόσμο,ή σε άλλες εποχες,με αλλα ρούχα (α,,,μ αρεζε ιδιαιτερα η εποχη της Αναγεννησης ,νομιζω οτι εκεινα τα ρουχα ηταν πανεμορφα)..
Βοηθάω παιδακια,ανακατευομαι,στρωνω καταστασεις..
Η θέλω ναμαι αορατη και να είμαι διπλα σ αυτους που αγαπάω και είναι μακριά μου..
Και τους μιλαω,ψιθυριστά,αλλα αυτοι νομίζουν ότι ονειρευονται,με ακουν,αλλα με τ αυτια της ψυχης τους..
Και μετά
Πάλι στην πραγματικότητα..
Πάλι στο καθημερινό,το τυπικό,τα λογια τα ξύλινα η την πρέπουσα συμπεριφορά..
Και η λογικη ,και οι κανόνες και η τηρηση τους απο τα παιδια..
Αλλά κρυφογελάω η γελάω φανερά καθε φορά που ακουω να λένε περιεργες λέξεις και να γελανε με την καρδιά τους,,
Η να φτιάχνουν ιστορίες η να ζωγραφιζουν διαφορα μυστηρια πραγματα,η νεραίδες η γοργόνες η περιεργα πουλιά.'
Λεω το μηλο κατω απ τη μηλιά..και χαιρομαι τοτε διπλά!!!