Θαλασσα...ελληνικη πάντα!!

Ασχετο μεν ,αλλά επειδή είναι η αδυναμία μου θα γράψω γιαυτήν.
Η θάλασσα λοιπόν,όλες τις εποχές του χρόνου,σ όλες τις καιρικές συνθήκες,σ όλες τις ώρες.
Είναι αξιοπερίεργο το  πόσο ρευστή προσωπικότητα έχει η θάλασσα.
Είναι μάνα κατ αρχήν των πάντων,είναι γυναίκα,είναι φίλη,είναι ένας άγγελος που σε κρατάει συντροφιά όταν θέλεις να ηρεμήσεις -εννοείται οτι κι αυτή ήρεμη θα είναι-/
Το καλοκαιράκι την ξέρουμε όλοι,τη ζούμε,δροσιζόμαστε στα νερά της,ακουμπάμε στο βυθό της,θαυμάζουμε τα λίγα απ τα εκατομμύρια μικροσκοπικά εως τεράστια όντα που ζουν μέσα της.
Το φθινόπωρο,πιο δροσερή,αλλά πάντα με ανοιχτή αγκαλιά.
Με ελαφρά κυμματάκια,με νεκρά φύκια που τα φέρνουν τα μελτέμια, και κάποιες φορές με σκουπίδια που τα κουβαλάνε οι κάθε λογής αέρηδες .
Χειμώνας,..δεν ξέρω πως είναι μέσα,ξέρω όμως πως είναι εξω,όχι πάντα γαλανή,σίγουρα αρκετά κρύα,ίσως και αφιλόξενη,μόνο να τη βλέπεις μπορείς.
Μπορείς να πετάς και πέτρες ,η μπορείς φορώντας  ένα ζεστό μπουφάν ,να κάθεσαι και να ρεμβάζεις μπροστά στην απεραντοσύνη της.
Την άνοιξη με τις πρώτες ζέστες,πάλι φιλόξενη μια και ακολουθεί πάλι το ευλογημένο καλοκαιράκι.
Βόλτες στην ακροθαλασσιά,μάζεμα κοχυλιών,χαλαρή παρέα..
Πρωί.....πρωινό μπάνιο,ευεργετικό,ηρεμία,ήσυχα χάδια αμμουδιάς και θάλασσας.
Μεσημεράκι.... φωνές ,φασαρία, αντηλιακά...σιέστα...
Απογευματινό μπάνιο,το ωραιότερο και ακόμα ωραιότερο όταν  σουρουπώνει,,γίνεται μια αγκαλιά μεγάλη και σε κρατάει χαλαρή και ήρεμη μέσα της.

Τη λατρεύω...πάντα με βοηθάει ακόμα κι όταν μόνο την κοιτώ,έστω κι απο μακριά.
Θάθελα μέχρι να έρθει η ώρα του τελικού περάσματος απ τον κόσμο των ζωντανών  να τη βλέπω...