Σελίδες

Η λίστα ιστολογίων μου

Powered By Blogger

Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Εχουμε όλοι ακούσει ότι αυτη η ηλικία συνδέεται με την κατοπινή μας συμπεριφορά.
Εχουμε δεί σε ταινίες , σε κρεββατια ή καναπέδες ψυχολόγων , τους  ψυχικά άρρωστους ή τους απλώς προβληματισμένους, ν απαντούν σε ερωτήσεις γιαυτήν.
Εχουμε και οι ίδιοι ανατρέξει στις μνήμες μας εξ αιτίας της
   Τι είναι λοιπόν αυτό το τόσο ισχυρό δεσιμο του παρελθόντος ενός ανθρωπου με το παρόν του και το μέλλον του;
Κατ ΄αρχήν και ας πάρω παραδειγμα τον εαυτό μου ,οι μνήμες μας έχουν μυρωδιά και συναίσθημα.
Θέλω να πώ , πως ανατρέχοντας με κάποια αφορμή  στην παιδικη μας ηλικία, είμαστε σε θέση
α.Μυρίσουμε-νοιώσουμε μυρωδιές
β.Νοιώσουμε συναισθήματα-χαράς, ευτυχίας, λύπης, θυμού,απέχθειας
γ.Θυμηθούμε σαν ταινία τα πάντα ,τα σχετικά με γεγονότα ή του σπιτιού, ή της γειτονιας, ή του σχολειού, ή του χωριού ή της πόλης μικρής ή μεγάλης , δεν έχει σημασία
   Και αναλύω παρακάτω, πάντα βάζοντας ως υποκείμενο τον εαυτό μου.
   Εχουμε καλοκαιράκι, ας αρχίσουμε απο αυτήν την εποχή, στα παιδικά μας χρόνια
   Στο πρόγραμμα της οικογενειας, μετα το τελος του σχολείου, ήταν κάποια μπάνια στη θάλασσα.  
   Λέω  θαλασσα και θυμάμαι την "παραθέριση "που απαραιτητα  κάναμε στη μεση του καλοκαιριού, όταν ο πατέρας έκλεινε το μαγαζί του για να περάσει 15-20 μερες με την οικογένειά του.
  Νοιωθω μέσα στη θάλασσα,ακόμα και τώρα,  την αηδια που ένοιωσα τότε που ο παππούς μου με έκανε ν ακουμπήσω φυκια, και εννοείται ότι ουτε ζωγραφιστα δεν  θέλω να τα βλέπω και αφ ετέρου
 Λέω θάλασσα και θυμάμαι ατέλειωτες γραμμές στην Περαία και το Μπαξέ απο άσπρα κοχύλια που μερικά είχαν τρύπα  'ετσι ώστε να μπορέσουμε να περάσουμε κλωστή και να τα κάνουμε βραχιόλια.
 Λεω θάλασσα και θυμάμαι λουκουμάδες με σιρόπι και κανελλα στη Μηχανιώνα απο τον Αγαπητό και γεμιζει το είναι μου γλύκα.
 Λεω θάλασσα και ακούω την Patty Pravo να τραγουδάει την Bambola και εμείς να βάζουμε φραγκάκια μεσα στο τζουκ μποξ να παιζει
 Λεω τζουκ μποξ και θυμάμαι το εξοχικό κεντρο Φαντασία στο Κιλκις , όπου είχε ένα που έπαιζε Βοσκόπουλο, σταρ της εποχής..
 Λέω Φαντασία και θυμάμαι πόσο νόστιμα ήταν τα κοτόπουλα του κ οι πατατες του.
 Λέω κοτόπουλα και πατάτες και θυμαμαι με χαμόγελο ως τ αυτια τις γιορτες που στήναμε στο σπίτι μας, με κοτοπουλα και σαλάτες και μπυρες.Ενα πικαπ , 45αράκια και γλέντια ως το πρωι..
 Γιορτές της τότε εποχής, γνήσιες γιορτες με χορό κ τραγούδι, με ακκορντεον και τη φωνή του κουμπάρου που ελεγε "αμα θες να φυγεις , φύγε", ατυχε Γιαννάκη...
 Μετά , τέλειωνε το καλοκαιράκι και είχαμε φουλ προετοιμασία για το σχολείο.
Ποδιές, τετράδια, φρέσκα μοσχομυριστά βιβλία και κόλλες καπλαντίσματος μπλε και ετικέττες άσπρες με τ όνομά μας και την τάξη μας.Μολύβια, σβήστρες, ξυστρες, ξυλινη κασσετίνα με μπογιές.
Κουλούρι απ το μικρό μαγαζακι στο σχολείο, ματζούνια, κοκκοράκια, καραμέλλες κοκκινες απο έξω και άσπρες απο μέσα.
Και διάβασμα και αντιγραφή με ζωγραφιά πανω πάνω και ορθογραφία και χειροτεχνίες και εκδρομές στα πευκάκια και ποδόσφαιρο .
Σχολικές γιορτές με επισημότητα και γυμναστικές επιδείξεις και πώς γίνεται να θυμόμαστε όλα τα ονόματα των συμμαθητών μας απο το δημοτικό;
Στη μέση οι αργίες , οι διακοπές των Χριστουγέννων, οι πιο όμορφες και γλυκειες στην κυριολεξία αναμνήσεις.Το δέντρο, ετοιμόρροπο συνηθως, μικρό, με στολίδια που έσπαζαν -να παρει η ευχή! συνέχεια, και η  μάνα να φωνάζει και να μαλλώνει, αλλά ποιος έδινε σημασία μέσα στην τόση χαρά!
Κάλαντα , με φραγκακια κ ξηροκάρπια και πορτοκαλλια ,μανταρίνια και σταφίδες, φυστίκια.
Κόκκινες μύτες και χιόνι πολύ, αλλά ούτε που μας ενοιαζε...
Πρωτοχρονιές με πυροβολισμούς στην αλλαγή του χρόνου και γλυκά φιλιά απο μαμά, μπαμπά και γιαγιά..
Μουτζούρη και ξερή και 31 -πάντα κέρδιζε ο πατέρας...
Σοκολατάκια μαργαρίτες και ένα σωρό γλυκα και μπισκότα, μοσχοβολούσε το σπίτι.
Μετα , στις απόκριες, άλλες χαρές.
Καρναβαλια  κάθε μορφής γέμιζαν τους δρόμους και ήταν όμορφα και βγαίναμε φωτογραφίες στοπ μαγαζί μας , τα έραβε όλα η μαμά .
Και καθαρές Δευτέρες στο  Ωραιόκαστρο ή σε άλλα μέρη,με τον αετό απαραίτητο αλλα και το πικ νικ με τα σαρακοστιανα πάνω σε κουρελούδες.
Το Πάσχα με βημα ταχύ και το Μεγαλοβδόμαδο με νηστεία και όλα τα έθιμα υποχρεωτικά στο σπίτι.
Θυμαμαι το Μεγάλο σαββατο, όλη μέρα έξω απο το σπίτι, η μυρωδια της μαγειρίτσα με τα εντόσθια ήταν τόσο απωθητική που περνούσαμε όλη τη μερα με ψωμι σκέτο αρκεί να μην μπουμε μέσα  στο σπίτι.Τη σούβλα στην αυλή μας και να γυρίζουμε με τη σειρά όλα τα παιδιά και μετα χορός .
Πρωτομαγια στον  Σταυρό ή όπου ήθελε η μεγάλη παρέα απο οικογένειες  και στεφανια με παπαρούνες, μαργαρίτες και ποντικάκια.
Μετα πάλι πλησίαζε ο καιρός για το κλείσιμο της σχολικής χρονιάς και όλα ξαναέκαναν τον κύκλο τους.
Θυμάμαι, θυμάμαι, θυμάμαι.
 Και αν παρει φόρα κάποιος και θέλει να θυμηθεί, θέλει να κάνει μια βουτια στο παρελθόν του, τότε   θα βγούν πάνω όλα τα καλά κ μερικά κακά...
 Αλλα, νομίζω πως τα καλά θα επικρατήσουν ...
 Θυμηθείτε λοιπόν, κάνει καλό σε όλους η μνήμη και όχι η λησμονιά..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου