παραμύθια για τους μήνες -μάης3-

Της τηλεφωνούσε ανελλιπώς,
Τώρα προέκυψαν και άλλα προβλήματα που ήθελε τη γνώμη της και  την στήριξή  της, πάντα τον έκανε να γελάει και να βλέπει πιο αισιόδοξα το κάθε τι.
Συναντήθηκαν στο ίδιο καφέ, μετά απο μια πολύωρη και  δύσκολη ασχολία με μια άρρωστη μάνα.
Του είχε πάρει ενα δωράκι για τη νέα χρονιά, τον συγκίνησε.
Της είπε να μη μιλήσει καθόλου, να μη διακόψει, μέχρι να ολοκληρώσει αυτά που ήθελε να πει.
Αρχισε ξανά απο τότε,πριν πολλά πολλά χρόνια, της μίλησε για τον έρωτα που ένοιωσε και όταν σε μια στιγμή  δισταγμού  την παρότρυνε να τον βοηθήσει,εκείνη του  έκανε μια απλή  ερώτηση:
Εντάξει τότε ήταν έρωτας.τώρα τι είναι;
Τώρα , είπε κοιτώντας την στα μάτια, είναι χειρότερα.
Τώρα ξέρω πολλά απο τα προτερήματά σου.
Κάκιζε τον εαυτό του που δεν την διεκδίκησε μέχρι το τέρμα, τότε είχε παραιτηθεί εντελώς..
Μα κι εκείνη  το ίδιο  σκέφτηκε, οτι δηλαδή  θάταν καλύτερα νάταν μαζί του,  θα την πρόσεχε, θα την λάτρευε..
Εγινε  όμως και ο χρόνος δεν γυρνά πίσω ποτέ/
Τώρα; τι γίνεται τώρα;
Τίποτα, ήθελα απλώς να στα πω.Αλλά όταν σε βλέπω δένεται κόμπος η γλώσσα μου και είμαι αλλού, σ΄  άλλο πλανήτη..εξομολογήθηκε..
Χριστέ μου, τι συμβαινει αναρωτήθηκε εκείνη ξανά..
Μιλώντας για τα παιδιά τους χαλάρωσε η ατμόσφαιρα μεταξύ τους, της είπε να τα προσέχει τα δικά της, γιατι τ'  αγαπαει κι αυτος.
Παραξενεύτηκε, γιατι; ρώτησε.
Δεν έχει γιατι, είναι παιδιά  σου και  είναι αρκετό.
Πλησίαζε η ώρα και  εκείνος ηθελε , το είπε δηλαδή απλώς, χωρίς να κάνει κάποια κίνηση, ήθελε είπε να την έχει στην αγκαλιά του..
Δεν ήταν δυνατόν να γίνει αυτό και  έτσι αρκέστηκε να της πιάνει τη μύτη ή τα δάχτυλα κάποιες στιγμές, προσεχτικά πολύ μην τυχόν δυσανασχετήσει.
Εφτασε η ώρα, σηκώθηκαν με πόδια βαριά, βγήκαν έξω, ένα φευγαλέο φιλί αποχαιρετισμού...