Σελίδες

Η λίστα ιστολογίων μου

Powered By Blogger

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

παραμυθια για τους μηνες ( Φλεβαρης)

Ειχε βιοτεχνια και μαγαζι μαζι,εφτιαχνε δερματινες τσαντες απ την αρχη ως το τελος.Κι εκεινης της αρεζαν μονο οι δερμάτινες τσάντες.Κανοντας βολτα λοιπον στην κεντρικη οδο της πόλης της ,κοιταξε στη βιτρινα,ειδε καποια σχεδια που της αρεσαν και μπηκε μεσα.Ηταν ψηλος,,με ανοιχτα καστανα μαλλια σχεδον ξανθα,κοντοκουρεμενα,με ανοιχτογαλανα ματια κ σαρκωδη χειλη που μονιμα χαμογελουσαν.Εκεινη τη στιγμη φορουσε μια ποδιά γιατι εβαφε τις ακρες απο ενα λουρι με μαυρο βερνικι.Καλημερισε και ρωτησε να μαθει αν γινεται να της φτιαξει μια τσαντα με δικο της σχεδιο.Ειχε πιασει δουλεια πριν ενα μηνα και ηδη πληρωνοταν κανονικα,οποτε ειχε δικα της χρηματα για να τα διαθετει οπως θελει.Την κοιταξε παραξενεμενος και της ειπε μα απο ενα σωρο σχεδια τιποτε δεν σας αρεσε; Οχι ,απαντησε εκεινη,μου αρεσαν πολλα ομως θελω μερικες μετατροπες.Εδειξε λοιπον το συγκεκριμενο σχεδιο και του ειπε τι ηθελε να αλλαξει ωστε να γινει μια δικη της.Δεχτηκε εκεινος και στρωθηκε στη δουλεια.Μετα απο μια εβδομαδα που της ειπε να περασει,περασε και την ειδε  ,ανοιχτο καφε,με λουρι και με θηκες,ετσι οπως την ηθελε ακριβως.Την πληρωσε και ετοιμαστηκε να φυγει αφου τον ευχαριστησε για τον κοπο του.
Τη σταματησε λεγοντας την οτι μια και το εφερε η μοιρα και βρεθηκαν,ειναι κριμα να χαθουν,οποτε οταν εχει καιρο ας περναει απ το καταστημα του να τον βλεπει.Δεν ειχε αντιρρηση μια και ηταν ενας γελαστος ανετος ανθρωπος και αυτο ηταν ενα μεγαλο προτερημα για καταστηματαρχη.
Αρχισε λοιπον αραια στην  αρχη και μετα συχνοτερα να πηγαινει να τον βλεπει,ιδιως τις ωρες που ηταν κλειστα τα καταστηματα και εμπαινε στο χωρο της κατασκευης ,οποτε ειχαν την ανεση τους να μιλανε,ν ακουνε μουσικη ,να γελανε,ν απολαμβανουν ο ενας την παρεα του αλλου.
Εκεινη ειχε μια σχεση, το ιδιο κι εκεινος.καμμια απο τις δυο δεν ηξεραν πως και που θα καταληξει,τους ενοιαζε οτι περνουσαν καλα και οτι δεν εκαναν κανενα κακο σε κανενα.
Μια Κυριακη πρωι,εκεινη περασε ανανστατωμενη απ το καταστημα του,ηταν ο δρομος της απο εκει και κλαιγοντας του διηγηθηκε πως ο δικος της της φερθηκε παρα πολυ ασχημα,σχεδον την προσβαλε με τις χειρονομιες του κ τη συμπεριφορα του.Δεν μπορεσε να πει παραπανω ,δεν ηθελε να πει λεπτομερειες,ομως ηταν μια πλευρα του που αργοτερα θα καταλαβαινε πως απλως υπεβοσκε και καποια στιγμη θα εκδηλωνοταν με χειροτερο τροπο.
Την καθησυχασε παιρνοντας την αγκαλια και χαιδευοντας την στα μαλλια και στο σωμα..Μετα απο λιγη ωρα και αφου ηρεμησε αρκετα ,αποφασισε να φυγει και να παει στο πατρικο της να ηρεμησει και να σκεφτει.
Ο Κ την κρατουσε ομως αγκαλια και  οταν εκανε να φυγει δεν την αφησε.Την παρακαλεσε να καθησει λιγο ακομα να του κανει παρεα,ομως τα ματια του ειχαν ηδη σκοτεινιασει και δνε ηταν πια γελαστά..Την τραβηξε πανω του και τη φιλησε,τοσο ομορφα,με τοσο παθος, χωρις ανασα σχεδον.Απομεινε και δεχτηκε τα φιλια του σαν δροσερο νερο,ειχε αναγκη απο τρυφεροτητα κ παθος,οχι απο αγριαδες..Φιληθηκαν πολλες φορες....Εφυγε ομως,επρεπε,,,επρεπε να μη γινει κατι παραπανω..
Δεν χαθηκαν,,
Συνεχισαν να βλεπονται,να κουβεντιαζουν,να του δινει ιδεες,να χαιρονται ο ενας την παρεα του αλλου.
Καποτε ,εντελως απροσμενα,της τηλεφωνησε να της πει οτι ηταν αρρωστος και την χρειαζοταν κοντα του.
Της ειπε που εμενε και της εδωσε οδηγιες πως να φτασει.Φορτωθηκε λοιπον με χυμους,φαγωσιμα και δυο cd  και πηγε να τον βρει.
Ηταν μονος του,ελειπε ο αδελφος του που συγκατοικουσαν.Ηταν μ ενα φανελακι και ενα μακρυ παντελονι,με ανακατεμενα μαλλια και ματια που εκαιγαν.Ειχε πυρετο,ηταν φανερο απο μακρια.
Αρχισε να τον περιποιειται σαν μωρο,του εδωσε αντιπυρετικο,τον βοηθησε να κανει μπανιο να δροσιστει,του εβαλε να φαει και μετα τον διεταξε να ξαπλωσει και να καθησει ηρεμος.Εβαλε μουσικη και καθησε διπλα του κρατωντας το χερι του και μιλωντας του.Τα ματια του ελαμπαν ξανα ,οχι απο πυρετο ομως,αλλα απο πολυ καλη διαθεση.Βρηκε το κεφι του και της ειπε να ξαπλωσει διπλα του.Το εκανε και με μπλεγμενα τα χερια,κοιταζοντας ο ενας τον αλλο αντικρυστα μιλουσαν ,γελουσαν,μεχρι που σοβαρεψαν παλι.Το ενα απαλο φιλι εφερε το αλλο,το αλλο πιο τολμηρο,το αλλο ακομα πιο τολμηρο μεχρι που εξαφανιστηκαν τα ρουχα τους .Εκαναν ερωτα για πρωτη φορα,ηταν υπεροχο,ηταν τρυφερος κ βιαιος μερικες φορες,αλλα το απολαυσαν και οι δυο.Ξαπλωσαν  ηρεμοι και αγκαλιασμενοι,λεγοντας πια για τα νεα δεδομενα ..Τι ηθελαν ο ενας απ τον αλλο,τι περιμενουν,πως θα διαμορφωθει η μεχρι τωρα φιλια τους;
Ο Κ της το ξεκαθαρισε οτι δεν προκειται ν αλλαξει κατι,Ειχαν τις σχεσεις τους κ αν κατι  δεν πηγαινε καλα τοτε θα χωριζαν και θα ηταν μαζι.Αλλο που δεν ηθελε κι εκεινη,γιατι μ ενα γεγονος σαν αυτο που εγινε δεν ειναι λογικο ν αρχισει μια νεα σχεση.Ας εμεναν καλυτερα φιλοι ,οπως πριν,ομως μ ενα σκαλι πιο πανω.Ερωτικη φιλια ,υπαρχει ορος αραγε; μαλλον υπαρχει..Τωρα πια εχουν χρονια να βρεθουν, καποτε καποτε μιλανε στο τηλεφωνο ισα ισα για ν ακουσουν ο ενας τα νεα του αλλου.Ειναι παντα τρυφεροι μεταξυ τους γιατι αυτο που τους εδεσε δεν ηταν ο ερωτας που εκαναν μια τυχαια στιγμη,αλλα ολη η διαδικασια που τους εφερε σ εκεινη τη στιγμη..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου